Zgodnie z art. 1391 § 1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego jeżeli pozwany, pomimo powtórzenia zawiadomienia zgodnie z art. 139 § 1 k.p.c., nie odebrał pozwu lub innego pisma procesowego wywołującego potrzebę podjęcia obrony jego praw, a w sprawie nie doręczono mu wcześniej żadnego pisma w sposób przewidziany w artykułach poprzedzających i nie ma zastosowania art. 139 § 2-31 lub inny przepis szczególny przewidujący skutek doręczenia, przewodniczący zawiadamia o tym powoda, przesyłając mu przy tym odpis pisma dla pozwanego i zobowiązując do doręczenia tego pisma pozwanemu za pośrednictwem komornika.
Następnie Powód w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia mu zobowiązania, o którym mowa powyżej, składa do akt potwierdzenie doręczenia pisma pozwanemu za pośrednictwem komornika albo zwraca pismo i wskazuje aktualny adres pozwanego lub dowód, że pozwany przebywa pod adresem wskazanym w pozwie. Po bezskutecznym upływie terminu Sąd zawiesza toczące się postępowanie.
Regulacja ta ma na celu przyspieszenie postępowania poprzez wyeliminowanie tzw. fikcji doręczeń, co należy ocenić jako krok do zapewnienia pozwanemu rzeczywistych gwarancji procesowych. Wprawdzie powód zostanie obciążony kosztami związanymi z doręczeniami za pośrednictwem komornika, ale za sprawą jego ustawowych kompetencji możliwe będzie ustalenie właściwego adresu pozwanego (np. poprzez rozpytanie rodziny lub sąsiadów, zwrócenie się do ZUS, US lub banków.
Podstawa prawna:
art. 1391k.p.c.
Piaskowska Olga Maria (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Postępowanie procesowe. Komentarz.
